Vakantie!!

Zon, zee, strand en toeristen. Ja, wij hebben vorige week een week vakantie gevierd en we hebben in het zuiden de mooie stranden bezocht van Mirissa, Unawatuna en Galle. Maar voor deze week vakantie zijn we nog een weekend naar Necombo geweest. Het was hier ongelooflijk warm maar wel bijzonder. Dit weekend was het Pasen en Necombo is een Christelijke stad. In Necombo zien ze Pasen als iets verschrikkelijks omdat Jezus is gekruisigd. De hele maand zijn sommige winkels gesloten, kun je niet overal eten en is alcohol verboden. Een van de meiden waarmee ik op reis ben bestelde een biertje en ze kreeg dit in een theekannetje met een theekopje. Het was een grappig gezicht. De mensen zijn hier bang om betrapt te worden maar willen wel graag geld verdienen aan toeristen dus hebben creatieve oplossingen. Necombo staat bekend om zijn grote hoeveelheden vis. Dit was geen grap want over het hele strand lagen vissen te drogen in de zon. Gelukkig was de lucht uit te houden door de wind van de zee. We hebben ook een vismarkt bezocht en dit was erg bijzonder. Overal staan mannen en vrouwen vis te hakken en te schreeuwen wat ze verkopen. De vissen liggen gewoon op de grond en we hebben zelfs nog een paar levende vissen er tussen gezien. Dat was een naar gezicht. Vervolgens hebben we de overblijfselen van de Nederlandse kolonisten bezocht en zijn daarna in een bootje gestapt en kregen een rondvaart door Necombo. Het was een mooie en interessante boottocht. Er lagen nog veel boten van het tsunami in het water die de mensen gewoon lieten liggen. We kwamen langs sommige achtertuinen van mensen en werden uitgenodigd om te kijken hoe ze de vis hakte. Ook zagen we waar de vissen verbleven. Het was een in elkaar geknutseld iets dat bestond uit tonnen en hout waar tussen netten zaten met vissen er in. We mochten over de plankjes hout lopen naar de achtertuin en daar had de vrouw schildpadden. Erg schattig om te zien. Toen we vervolgens weer terugliepen over de houten plankjes richting de boot, gaf de vrouw de vissen te eten. Op dat moment paste ik wel even twee keer zo goed op waar ik precies liep want die vissen waren ongelooflijk. Ze gooide er restjes vis in en in een paar seconden was alles opgeslokt door de gigantische vissen. De boot kwam daarna langs Monkey Island waar de Srilankanen apen op los hebben gelaten voor toeristen. Hier konden we de apen eten geven en werd hun water bijgevuld. De apen waren erg dorstig en hongerig, ik vond het een akelig idee dat de apen op dit eiland gedumpt werden voor toeristen en hier dus afhankelijk van waren. In de avond hebben we een Italiaans restaurant gevonden waar we echte kaas konden bestellen want dat is iets wat we ongelooflijk missen. Om de avond nog beter te maken hebben we de verjaardag van Merel nog even goed gevierd tot in de late uurtjes. De volgende dag was het 1e paasdag en wilden we de kerk bezoeken in Necombo. Het was een erg mooie kerk maar we hadden moeite onze ogen open te houden. De terugreis was ook zwaarder dan normaal haha.

We hebben deze week weer een paar mooie ontwikkelingen gezien. De jongen van CSM-school die zoveel slaat en knijpt is minder angstig geworden en de docenten voelen beter aan wanneer hij in de aanval wil gaan. We hebben ook een hele bijzondere cliënt in behandeling namelijk een jongetje met de zeldzame ziekte Progeria. Progeria is een verouderingsziekte en de gemiddelde levensverwachting van deze kinderen is 12 jaar. Ongeveer 50 mensen wereldwijd hebben deze ziekte waarvan het bekend is. De therapie week ging snel voorbij en we hadden een mooi vooruitzicht, namelijk de vakantie.

Ik heb twee vrijwilligers van Home of Hope geholpen met een korfbalwedstrijd tussen verschillende scholen. Vrijdags hadden we een lunch en gingen we op de verjaardag van de dochter van een van de Srilankaanse vrijwilligers. Ze was 16 jaar geworden en vierde haar verjaardag. Het was een bijzondere ervaring voor mij want het was niet te vergelijken met mijn 16e verjaardag. Het eerste wat me opviel was dat er alleen maar meiden waren. Alle meiden hadden een bordje op hun schoot en gingen samen lunchen. Na de lunch gingen sommige meiden helpen met afruimen en een paar andere meiden pakten een boek en gingen lezen. Tijdens de lunch werd duidelijk dat dit feest niet voor haar verjaardag werd gevierd maar omdat ze de beste van de klas is. In Sri Lanka is het erg belangrijk dat je hoge cijfers haalt want op die manier kun je gratis studeren. Verjaardagen worden na je 12e in de meeste gezinnen niet meer gevierd omdat het duur is en omdat die dag niet meer om jou draait maar om je ouders die jou ter wereld hebben gezet. Vaak wordt deze dag gevierd met een tripje naar de tempel. Heel anders dan wij gewend zijn.

De volgende dag heb ik geholpen bij de korfbalwedstrijd en het was lekker chaotisch. Met een paar creatieve oplossingen hebben we er al met al toch een leuke dag van gemaakt. Het was ook erg grappig want de mensen dachten dat wij Nederlanders van de Koninklijke Nederlandse Korfbalbond waren dus ik voelde me wel even een prof. Na de korfbalwedstrijd gingen we dan toch echt richting het strand. We gingen nog een tussenstop houden in Beruwela waar we een oude vriend opzochten die we aan het begin van ons avontuur in Sri Lanka hadden ontmoet. De reis hier naar toe was wederom weer interessant want de hele trein zat helemaal vol en de trein reed al weg. We zijn voorin bij de machinist gesprongen en konden zien hoe de trein bestuurd werd. We snappen nu ook waarom de trein altijd zo gigantisch veel toetert. Er is een persoon die het voertuig bestuurd en er is een persoon die de toeter indrukt voor de mensen die op het treinspoor lopen en geloof me dat zijn er gigantisch veel. In Beruwela hebben we een leuke avond gehad en de volgende dag zijn we doorgereisd naar Mirissa waar we hadden afgesproken met Eline en Joeri, twee vrijwilligers van Hellabeem, zij zijn van het andere project van Sri Lanka. We hebben een aantal gezellige dagen met hun beleefd en we hebben ook rondleiding gehad op Hellabeem. In Mirissa heb ik ook iets nieuws gedaan namelijk gereden op een Jetski. Dit was echt een fantastische ervaring. We zijn ook weer een ochtend erg vroeg vertrokken om dolfijnen en walvissen te spotten en die hebben we zeker gezien. Helaas werd ik nogal zeeziek maar ben blij dat ik nog iets heb kunnen zien.

Na Mirissa zijn we doorgereisd naar Galle waar we in het Fort hebben geslapen bij een lief vrouwtje in een klein geel huisje. Het Fort is heel anders dan de rest van Sri Lanka en ik had even het idee dat ik in een ander land was. Het Fort diende vroeger als handelsnederzetting voor de mensen van de VOC. Nu zijn er leuke winkeltjes en restaurantjes en we hebben ons dus weer prima vermaakt. De laatste dagen van onze vakantie hebben we doorgebracht in Unawatuna waar we leuke Engelsen zijn tegengekomen en veel met hun zijn opgetrokken. Het was een echte vakantie en we hebben erg genoten. Ik had niet verwacht dat ik in dit land nog meer vakantiegevoel kon krijgen maar dat had ik dus mis.