![2015-03-16 18.35.02[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/847_800x600.jpg?r=0)
![2015-03-16 18.39.05[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/850_800x600.jpg?r=0)
![2015-03-24 12.59.46[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/855_800x600.jpg?r=0)
![2015-03-24 13.58.28[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/860_800x600.jpg?r=0)
![2015-03-28 13.47.14[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/864_800x600.jpg?r=0)
![IMG-20150328-WA0002[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/865_800x600.jpg?r=0)
![IMG-20150326-WA0002[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/866_800x600.jpg?r=0)
![IMG-20150322-WA0000[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/868_800x600.jpg?r=0)
![IMG-20150324-WA0009[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/603/869_800x600.jpg?r=0)
Het aftellen is begonnen
Door: Jennie Bruining
Blijf op de hoogte en volg Jennie
01 April 2015 | Sri Lanka, Digana
Men zegt dat wanneer je op de helft bent je begint met af te tellen van de dagen in plaats van dat je bedenkt hoeveel dagen je nog moet. Ik merk dat dit bij mij al eerder begon. Ik kan me nog geen voorstelling maken om dit prachtige land achter te moeten laten en het normale leventje weer op de planning staat. Want dat is iets wat ik hier echt leer, ‘leef met de dag’. Het is heerlijk om niet te weten wat de dag je brengt, het maakt je iets menselijker lijkt het wel. In Nederland heb ik soms meer het robot gevoel omdat we alles vooruit proberen te plannen, helaas moet dat vaak wel om mee te kunnen draaien in de maatschappij. Flexibiliteit is een van de kwaliteiten die ik gigantisch aan het ontwikkelen ben want er zijn natuurlijk ook wel nadelen in Sri Lanka zoals de stroom die sowieso eens per week uitvalt en het water dat het niet meer doet. Doordat we nu de warmste tijd tegemoet gaan hebben we soms last van water te kort waardoor de leidingen geen water meer geven.
Het was zeker wel weer tijd voor een blog want ik moet jullie nog bijpraten over drie weekenden. Het eerste weekend zijn we naar een olifanten opvang gegaan waar de olifanten door de straten liepen en we konden zien hoe ze gewast werden. Een olifanten slurf voelt echt heel grappig en toen ik op de foto wilde met de olifant merkte ik dat zo’n oor ook nog redelijk krachtig is wanneer ze met hun oren klapperen. Op de terug weg gingen we langs Peradenya road in Kandy waar we eindelijk weer normaal konden shoppen. Hier waren een soort van Westerse kleren verkrijgbaar want de kleding die in Srilankaanse winkels verkrijgbaar is komt uit het jaar nul. Het was een bijzondere ervaring want vrijwel meteen toen we binnenkwamen kwam er een jongeman naar ons toe die onze tassen wilde dragen en mee liep door de winkel om te laten zien wat ze hebben. In het begin vond ik het irritant maar zij zien het als extra service en na een tijdje vond ik de complimentjes over de kleding en het dragen van mijn tassen geen probleem meer. De volgende dag zijn we naar de rivier achter ons huis geweest en hebben gezellig gepicknickt en gezwommen in deze rivier. De week ging snel voorbij en ik heb de rest een nieuw spel aangeleerd namelijk klaverjassen. Zonder televisie moeten we toch creatief zijn. Helaas kregen we deze week ook slecht nieuws te horen namelijk dat de beide fysiotherapeuten stoppen met werken voor Home of Hope. Ze willen graag dichter bij huis werken en hopen dat dit kan bij een overheidsbaan. Het is erg bijzonder hoeveel invloed ouders uitoefenen op hun kinderen in dit land want hun perfecte baan beschrijven ze als hier maar een overheidsbaan wordt gezien als meer zekerheid en wordt door de ouders aangeraden. Erg jammer maar er komt dus veel verantwoordelijkheid bij voor ons.
Het daaropvolgende weekend zijn we naar het plaatsje Sigiriya gegaan. Hier hebben we twee bergen beklommen namelijk Sigiriya en de andere berg Pidurangala, die ten noorden van Sigiriya ligt. We stonden vroeg op om de klim te maken op de eerste berg Sigiriya. Bovenop de berg zijn verschillende grachten en muren te zien waarin vele waterpartijen voorkomen. In de middag gingen we naar een meer om te picknicken en om even met de voeten in het water te gaan. Langs deze weg hebben we weer iets bijzonders meegemaakt want we hadden bananen gekocht, helaas waren wij niet de enige die hiervan op de hoogte waren. Ik had het plastic tasje met de bananen erin vast en voordat ik het wist had een aap zijn nagels er in gezet en rolde al het fruit op de grond, de bananen werden meteen gepakt en meegenomen hoog de boom in. ’s Avonds gingen we de tweede berg beklimmen om hier de zonsondergang te bekijken. Deze berg was een stuk avontuurlijker want we konden geen pad naar boven vinden dus dan maar via de rotsen. We waren nog net op tijd voor de zonsondergang. Helaas konden we niet te lang op deze berg blijven want het werd al snel donker.
Dit weekend zijn we naar Haputale gegaan, een klein dorpje dichtbij Ella. Het was een gezellig dorpje maar omdat het in de bergen was, was het wel veel kouder dan de temperaturen die we inmiddels gewend zijn. We zaten gezellig in een lokale kroeg en werden natuurlijk weer van alle kanten bekeken want vrouwen in Sri Lanka zouden nooit in een kroeg komen. De volgende ochtend vertrokken we om 5 uur naar Hortons Plains National Park. In het zuiden ligt World’s End, dit is een plateau dat eindigt in een diepe afgrond waardoor je een erg mooi uitzicht hebt. In dit Park is ook de Baker’s Fall waterval, een van de mooiste watervallen van Sri Lanka. Ik heb erg mooie dingen gezien deze dag. ’s Avonds vertrokken we naar Ella om heerlijk uit eten te gaan. Maar voordat we uiteten gingen heb ik weer een nieuwe ervaring meegemaakt. Ik ging met Marlies, een van de meiden, naar de kapper want door al het zon en chloor van het zwembadwater blijft het helaas niet zo gezond. Er stonden twee stoelen en een had geen rugleuning meer. Ik dacht er goed aan te doen om even te wachten en te kijken naar het resultaat van Marlies. Maar ik werd al snel gewenkt om te zitten in de stoel zonder rugleuning. Helaas zaten er nog twee spijkertjes in waardoor ik mijn vest er maar om heen heb gebonden. Ik dacht dat ik door de zelfde man werd geknipt als Marlies maar die man gaf een schaar aan zijn vrouw, die een kind vast had en dus vervolgens op mijn schoot werd gezet. Zonder het te borstelen, nat te maken of een kam gebruiken zette ze de schaar er in van rechts naar links en was ze klaar. Ik heb nog nooit zo’n snelle knipbeurt gehad maar waarschijnlijk blijft dit mijn enige knipbeurt in Sri Lanka.
We hebben weer een interessante week want de twee Srilankaanse fysiotherapeuten moesten deze week op sollicitatie dus we stonden er gisteren alleen voor in de medical en Merel is 21 geworden. We hebben haar verrast met verschillende cadeautjes en een zelfgebakken taart. Het was voor ons allemaal een leuke dag want deze dag betekende dat we weer suiker mogen eten. We hebben namelijk een suikervrije maand gehouden. Het is vrij gemakkelijk hier in Sri Lanka want door het vele suiker gebruik van de Srilankanen, hebben veel mensen diabetes en zijn er dus veel suikervrije producten. In de medical is alles ook prima gegaan ook al waren er alleen maar Dutchies aanwezig. Alles loopt dus nog steeds op rolletjes maar helaas is officieel het aftellen begonnen.
Het was zeker wel weer tijd voor een blog want ik moet jullie nog bijpraten over drie weekenden. Het eerste weekend zijn we naar een olifanten opvang gegaan waar de olifanten door de straten liepen en we konden zien hoe ze gewast werden. Een olifanten slurf voelt echt heel grappig en toen ik op de foto wilde met de olifant merkte ik dat zo’n oor ook nog redelijk krachtig is wanneer ze met hun oren klapperen. Op de terug weg gingen we langs Peradenya road in Kandy waar we eindelijk weer normaal konden shoppen. Hier waren een soort van Westerse kleren verkrijgbaar want de kleding die in Srilankaanse winkels verkrijgbaar is komt uit het jaar nul. Het was een bijzondere ervaring want vrijwel meteen toen we binnenkwamen kwam er een jongeman naar ons toe die onze tassen wilde dragen en mee liep door de winkel om te laten zien wat ze hebben. In het begin vond ik het irritant maar zij zien het als extra service en na een tijdje vond ik de complimentjes over de kleding en het dragen van mijn tassen geen probleem meer. De volgende dag zijn we naar de rivier achter ons huis geweest en hebben gezellig gepicknickt en gezwommen in deze rivier. De week ging snel voorbij en ik heb de rest een nieuw spel aangeleerd namelijk klaverjassen. Zonder televisie moeten we toch creatief zijn. Helaas kregen we deze week ook slecht nieuws te horen namelijk dat de beide fysiotherapeuten stoppen met werken voor Home of Hope. Ze willen graag dichter bij huis werken en hopen dat dit kan bij een overheidsbaan. Het is erg bijzonder hoeveel invloed ouders uitoefenen op hun kinderen in dit land want hun perfecte baan beschrijven ze als hier maar een overheidsbaan wordt gezien als meer zekerheid en wordt door de ouders aangeraden. Erg jammer maar er komt dus veel verantwoordelijkheid bij voor ons.
Het daaropvolgende weekend zijn we naar het plaatsje Sigiriya gegaan. Hier hebben we twee bergen beklommen namelijk Sigiriya en de andere berg Pidurangala, die ten noorden van Sigiriya ligt. We stonden vroeg op om de klim te maken op de eerste berg Sigiriya. Bovenop de berg zijn verschillende grachten en muren te zien waarin vele waterpartijen voorkomen. In de middag gingen we naar een meer om te picknicken en om even met de voeten in het water te gaan. Langs deze weg hebben we weer iets bijzonders meegemaakt want we hadden bananen gekocht, helaas waren wij niet de enige die hiervan op de hoogte waren. Ik had het plastic tasje met de bananen erin vast en voordat ik het wist had een aap zijn nagels er in gezet en rolde al het fruit op de grond, de bananen werden meteen gepakt en meegenomen hoog de boom in. ’s Avonds gingen we de tweede berg beklimmen om hier de zonsondergang te bekijken. Deze berg was een stuk avontuurlijker want we konden geen pad naar boven vinden dus dan maar via de rotsen. We waren nog net op tijd voor de zonsondergang. Helaas konden we niet te lang op deze berg blijven want het werd al snel donker.
Dit weekend zijn we naar Haputale gegaan, een klein dorpje dichtbij Ella. Het was een gezellig dorpje maar omdat het in de bergen was, was het wel veel kouder dan de temperaturen die we inmiddels gewend zijn. We zaten gezellig in een lokale kroeg en werden natuurlijk weer van alle kanten bekeken want vrouwen in Sri Lanka zouden nooit in een kroeg komen. De volgende ochtend vertrokken we om 5 uur naar Hortons Plains National Park. In het zuiden ligt World’s End, dit is een plateau dat eindigt in een diepe afgrond waardoor je een erg mooi uitzicht hebt. In dit Park is ook de Baker’s Fall waterval, een van de mooiste watervallen van Sri Lanka. Ik heb erg mooie dingen gezien deze dag. ’s Avonds vertrokken we naar Ella om heerlijk uit eten te gaan. Maar voordat we uiteten gingen heb ik weer een nieuwe ervaring meegemaakt. Ik ging met Marlies, een van de meiden, naar de kapper want door al het zon en chloor van het zwembadwater blijft het helaas niet zo gezond. Er stonden twee stoelen en een had geen rugleuning meer. Ik dacht er goed aan te doen om even te wachten en te kijken naar het resultaat van Marlies. Maar ik werd al snel gewenkt om te zitten in de stoel zonder rugleuning. Helaas zaten er nog twee spijkertjes in waardoor ik mijn vest er maar om heen heb gebonden. Ik dacht dat ik door de zelfde man werd geknipt als Marlies maar die man gaf een schaar aan zijn vrouw, die een kind vast had en dus vervolgens op mijn schoot werd gezet. Zonder het te borstelen, nat te maken of een kam gebruiken zette ze de schaar er in van rechts naar links en was ze klaar. Ik heb nog nooit zo’n snelle knipbeurt gehad maar waarschijnlijk blijft dit mijn enige knipbeurt in Sri Lanka.
We hebben weer een interessante week want de twee Srilankaanse fysiotherapeuten moesten deze week op sollicitatie dus we stonden er gisteren alleen voor in de medical en Merel is 21 geworden. We hebben haar verrast met verschillende cadeautjes en een zelfgebakken taart. Het was voor ons allemaal een leuke dag want deze dag betekende dat we weer suiker mogen eten. We hebben namelijk een suikervrije maand gehouden. Het is vrij gemakkelijk hier in Sri Lanka want door het vele suiker gebruik van de Srilankanen, hebben veel mensen diabetes en zijn er dus veel suikervrije producten. In de medical is alles ook prima gegaan ook al waren er alleen maar Dutchies aanwezig. Alles loopt dus nog steeds op rolletjes maar helaas is officieel het aftellen begonnen.
-
01 April 2015 - 19:09
Elly Huizinga:
jammer dat ze stoppen , maar volgens mij luisteren ze daar nog naar hun ouders, dat is dan wel weer een voordeel haha.
idd ga je straks het land missen, zo te horen , zijn er veel bijzondere plekken .
de tijd gaat snel, gebruik hem wel, ja dit gaat zeker op, voordat je het weer weet ben je weer in het koude nederland.
leuke blog, super leuk om te lezen.
groet Elly -
01 April 2015 - 20:55
Papa En Mama:
Hoi lieverd,
Wat weer een schitterend mooi verhaal. Maar volgens mij ben je na Pasen op de helft. Maakt ook niet uit....... Wij kijken wel weer erg uit naar jou/jullie thuiskomst! Fijn dat je het nog erg naar je zin hebt! Geniet van al het moois wat nog in het verschiet ligt. Pas goed op en doe de andere meiden de groeten!
Liefs en een dikke, hele dikke knuffel van ons! Liefs Xx -
01 April 2015 - 21:50
Jeene En Zwaantje:
Hallo Jennie,
Wat heb je weer een mooi verslag gemaakt van de afgelopen 3 weken.
Erg interessant om te lezen.
Leuk dat je steeds een aantal foto's meestuurt, zo krijgen wij een goed beeld van het land Sri Lanka.
De helft zit er bijna op. Wat gaat de tijd snel.
We wensen jou een goede en leerzame tweede helft toe!
Geniet van al het moois dat het land jou biedt en natuurlijk van jouw werkzaamheden in Home of Hope!
Veel plezier de komende weken en pas heel goed op jezelf!
De groetjes van Jeene en Zwaantje -
02 April 2015 - 10:07
Astrid:
Wauw Jennie,
Net zoals dat jij je geen voorstelling kunt maken dat je hier weer je leven op moet pakken, kunnen wij ons geen voorstelling maken hoe indrukwekkend het daar wel niet is!
Het klinkt echt zo ongelooflijk gaaf!! Geniet nog even heel goed :)
Liefs Astrid -
05 April 2015 - 15:11
Marianne Lunenborg-Wind:
Hey Jennie....het zal idd weer wennen zijn om hier te zijn. Maar geniet nog maar met volle teugen daar. Groetjes van ons allemaal -
07 April 2015 - 13:57
Maaike:
Wauw. OLIFANTEN! <3 Nee maar serieus, ik ben jaloers op je man! Aan die foto's te zien is het prachtig daar. Ik vind wel dat je gigantisch veel lef hebt als je je haar durft te laten knippen, haha. Ze hebben het toch niet té erg verpest? :p
Blijf vooral genieten daar, want zoals je zegt, de tijd vliegt!
XX Maaike -
13 April 2015 - 08:15
Eddy, Gea En Wen:
He Dutchie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
